Een op de vier vrouwen in Albanië heeft fysiek of seksueel geweld achter de voordeur meegemaakt. Lesbische, biseksuele en transgender (LBT-) vrouwen komen veel in aanraking met geweld in de Albanese samenleving, zowel door hun familie als in de publieke ruimte en binnen overheidsinstellingen. HET UN Trustfund steunt een project om deze groep te helpen.
Ondanks dat er tegenwoordig meer aandacht is voor geweld tegen vrouwen in Albanië, blijven de hulpkreten van LBT-vrouwen vaak ongehoord. Dit komt omdat hulpinstanties weinig bewust zijn van de specifieke hulpvragen van LBT-vrouwen.
In 2014 is de Alliance against the Discrimination of LGBT in Albania (AALGBT) opgezet met behulp van het UN Trust Fund to End Violence Against Women. De organisatie is opgezet om geweld tegen vrouwen te verminderen, specifiek in de LBT-gemeenschap. Deze campagne is nog steeds een groot succes. De inzet van de AALGBT heeft ervoor gezorgd dat de Albanese overheid vertegenwoordigers van de organisatie heeft uitgenodigd om een nationaal actieplan over LHBTI mensen in Albanië op te stellen voor de periode 2016-2020.
Het AALGBT-project is opgepakt in zes regio’s: Tirana, Shkodra, Vlora, Elbasan, Pogradec en Diber en bereikt 2540 vrouwen en meisjes. Bovendien is het project onderdeel van een landelijke campagne die bewustzijn over geweld tegen vrouwen en meisjes vergroot. Het project heeft ervoor gezorgd dat gespecialiseerde hulporganisaties voor LBT-vrouwen zijn opgezet in vijf verschillende steden.
Het project helpt ook bestaande vrouwenrechtenorganisaties in Albanië met het beter herkennen en bestrijden van geweld tegen de LBT-gemeenschap. Dankzij het project zijn die gestart met het bieden van ondersteuning voor LBT-vrouwen in een groepssetting en op individuele basis. AALGBT-trainingen, handleidingen en mentorsessies hebben deze lokale vrouwenorganisaties handvatten gegeven om LBT-vrouwen beter te kunnen helpen met rechtsbijstand en op psychologisch en sociaal vlak.
“Vrouwen in Shkodra worden geslagen door hun vaders of broers wanneer zij onafhankelijk willen zijn. Ik was een van hen, maar er zijn duizenden vrouwen in mijn stad die gebukt gaan onder deze patriarchale mentaliteit die stelt dat mannen de baas zijn over hun zussen of moeders,” Aldus Trina (aangepaste naam), een 22-jarige fotograaf uit Shkodra. Trina doet mee aan het project, omdat ze zelf geweld heeft meegemaakt van haar familie omdat ze haar seksuele oriëntatie uitdroeg. Tegenwoordig gebruikt ze haar talenten om posters te maken die LBT-gemeenschap in een positief daglicht zet. Deze posters zijn te vinden in gezondheidspraktijken en scholen in haar stad.
“Dankzij dit initiatief ben ik beter voorbereid om LBT’ers die geweld hebben meegemaakt bij te staan” – Flavia Tiona (aangepaste naam), psycholoog in Shkodra, Zij heeft een AALGBT-training gevolgd en zegt dat medewerkers in de gezondheidszorg en het onderwijs vaak geen weet hebben van de discriminatie die jonge vrouwen en meisjes meemaken: “Ik kwam erachter hoe erg de situatie was, toen een verpleegkundige in Shkodra mij vertelde dat wij een gezond land zijn dankzij het lage aantal LHBTI mensen.”
Dalila Dauidhi, een dokter uit Tirana, volgde ook trainingen van AALGBT en is nu vrijwilliger. Ze maakte zelf intimidatie mee vanwege haar geaardheid toen een man haar en haar vriendin lastig viel in een café in Tirana. Dalila zocht vervolgens hulp van AALGBT die haar zaak voor de rechter bracht. “Dankzij AALGBT heb ik mensen gevonden met wie ik zonder schaamte kan praten over de problemen waar LHBT mensen in Albanië tegenaan lopen. Ik hoop dat dingen in Albanië aan het veranderen zijn, in Tirana is er gelukkig minder geweld (tegen LBT mensen) en als dat toch het geval is, kunnen we nu hulp krijgen,” aldus Dalila.
Dalila en anderen bezochten een zomerschool van AALGBT die verschillende groepen jonge mensen bij elkaar bracht. Dalila zag hoe een man zijn denkbeelden veranderde tijdens deze zomerschool. Hij gaf aan dat hij in het verleden discriminerend tegen LHBT mensen was geweest, maar dat hij nu inzag dat ‘LHBT mensen zijn vrienden zijn’.
In landen zoals Albanië brengen dit soort initiatieven met de hulp van het UN Trust Fund grote veranderingen teweeg. Het belang van dit soort projecten is daarom groot, omdat ze de houding van mensen veranderen en de wereld een veiligere plek maken voor iedereen.
Wil je ook dit soort belangrijke projecten steunen? Dat kan! Doneer aan het UN Trust Fund om jouw steentje bij te dragen voor een inclusievere wereld:https://www.unwomen.nl/word-donateur/.
Het eiland Fiji in de Stille Oceaan is gevoelig voor klimaatrampen. De afgelopen jaren is het land herhaaldelijk getroffen door cyclonen die in sterkte toenemen. Naast andere verwoestende gevolgen heeft de ernstige sociale en economische schade het risico op geweld tegen vrouwen en meisjes vergroot.
FemLINKpacific (FemLINK), een organisatie gefinancierd door het VN Trust Fund to End Violence against Women (VN Trust Fund), voert momenteel een project uit om Fijische plattelandsgemeenschappen een einde te laten maken aan alle vormen van geweld tegen vrouwen en meisjes. Het project gebruikt mediaplatformsgeleid door vrouwen en versterkt lokale feministische netwerken om mensen bewust te maken van de diepere oorzaken van geweld, met name tijdens humanitaire noodsituaties.
Het verbinden van vrouwen in gevaar
Een cruciale rol van het FemLINK-project is het verbinden van vrouwen op het platteland via de Women’s Weather Watch-campagne. Met behulp van lokale en radio biedt deze campagne weerberichten, waarschuwingen en actuele informatie over rampenbeheersing aan degenen die vaak over het hoofd worden gezien. Dat zijn vrouwen in moeilijk bereikbare gebieden, vrouwen met een beperking en lesbische, biseksuele, transgender en intersekse vrouwen.
Via deze verbindingen wisselen diverse netwerken van FemLINK ook onderling en met andere gemeenschappen informatie uit via het online project Barter for Better Fiji. Dit is geïnspireerd op de tradities van oorspronkelijke Fiji-gemeenschappen. Hierdoor kunnen vrouwen die kwetsbaar zijn voor geweld of geweld hebben meegemaakt onderling noodzakelijke middelen en diensten uitwisselen.
Vrouwenstemmen versterken
In gebieden die zijn getroffen door klimaatverandering is het essentieel dat de stemmen van de meest kwetsbare vrouwen beter hoorbaar zijn om bewustwording te creëren rondom geweld tegen vrouwen en meisjes en dit uiteindelijk te voorkomen.
FemLINK leidt daarom FemTALK89FM, een feministisch radionetwerk onder leiding van vrouwen, dat multiraciale en intersectionele dialogen laat horen over de diepere oorzaken van geweld. Zo belicht het schadelijke tradities en maatschappelijke normen. Het netwerk promoot ook strategieën om geweld tegen vrouwen en meisjes te voorkomen en bereikt duizenden luisteraars in zowel stedelijke en afgelegen gebieden van het Fiji.
Bonita Qio, lid van FemLINK’s Rural Women Leaders Community Media Network: “Het is de taak van de media om deze kwesties onder de aandacht te brengen, op een manier die niet discrimineert.”
Omgaan met crises: het creëren van mechanismen
Vrouwen en meisjes zijn de eerste slachtoffers van crises, maar toch zijn ze vaak uitgesloten bij de oplossing ervan. Extreme klimaatomstandigheden leiden tot ontheemding, waardoor vrouwen in Fiji terechtkomen in onveilige leefomstandigheden. Daarbij maakt materiële schade het moeilijker voor overlevenden van geweld om toegang te krijgen tot gespecialiseerde services.
Yashmin Khan, lid van FemLink’s Rural Women Leaders Community Media Network, illustreert een van de uitdagingen: “Als we naar de evacuatiecentra gaan moet het vrouwvriendelijk zijn en moeten ze een veiligeplek hebben voor vrouwen en meisjes om te slapen, weg van de mannen en jongens.”
FemLINK bouwt voort op hun eigen vrouwennetwerken en de feministische plattelandsbeweging om ervoor te zorgen dat, in alle omstandigheden, rekening wordt gehouden met de behoeften van alle vrouwen en meisjes. Met steun van andere organisaties, waaronder het Fiji Women’s Crisis Centre en de Fiji Women’s Rights Movement, maakte het project gebruik van de media om mensen bewust te maken van de desastreuze gevolgen van humanitaire crises voor het geweld tegen vrouwen en meisjes, en informeerde zij uiteindelijk Fiji’s ministerie van Volksgezondheid over deze kwestie.
Wil je ook dit soort projecten ondersteunen? Dat kan! Doneer aan het UN Trust Fund om jouw steentje bij te dragen voor een inclusievere wereld:https://www.unwomen.nl/word-donateur/
In trainingen voor actief omstanderschap is de 5D-methode een veel gebruikt hulpmiddel. Het is een handige ezelsbrug die je als omstander handvatten biedt om in te grijpen als je getuige bent van geweld of intimidatie.
De methode bestaat uit een reeks van vijf acties die je kunt ondernemen als je het idee hebt dat iemand een een penibele situatie verkeert, door bijvoorbeeld gewelddadig of intimiderend gedrag van een ander.
Distract:Afleiden is een subtiele manier van ingrijpen bij geweld of intimidatie. Vraag hoe laat het is, of doe alsof je het mogelijke slachtoffer kent. Hiermee doorbreek je de situatie en kun je het ongewenste gedrag stoppen of voorkomen.
Delegate: Delegeren is het betrekken van een derde partij die kan helpen de situatie te veranderen. Denk daarbij aan een conducteur, een uitsmijter, een agent, een leidinggevende of een andere omstander.
Document: Documenteer de situatie. Observeer en maak opnames of notities, zodat je die na afloop aan het slachtoffer kunt overhandigen. Die kan de informatie gebruiken om melding of aangifte te doen, als zij daarvoor kiest.
Delay: Blijf hangen als ingrijpen niet lukt omdat het allemaal te snel gaat of de situatie te verwarrend is. Stel het slachtoffer gerust en bevestig dat het gedrag van de ander onjuist was. Het is erg waardevol als het slachtoffer meteen haar verhaal kan doen.
Direct: Richt je aandacht tot de dader en spreek deze aan op het gewelddadige of intimiderende gedrag. Je kunt dan direct ingrijpen, maar zorg wel dat jijzelf en het slachtoffer veilig zijn en zorg ervoor dat de situatie niet escaleert. Blijf rustig en reageer niet op de dader.
De methode ontstond in 2012 door omstandertrainingsorganisatie Green Dot en bestond toen nog uit drie D’s: Distract, Delegate en Direct. Na een partnerschap met de organisatie Right to Be kwam daar in 2015 Delay bij en in 2017 volgde Document.
Door als omstander in te grijpen, verminder je het trauma van het slachtoffer en draag je bij aan het verminderen van de lastigvalcultuur. Dat is niet normaal, of het nu om intimidatie of geweld gaat en dat mag iedereen weten. Dat vindt ook Laura Adèr van Fairspace. Zij legt in een interview met UN Women uit hoe je het verschil kunt maken als omstander.
UN Women spreekt Laura Adèr, co-director van Fairspace dat onder andere trainingen geeft over ingrijpen bij seksueel geweld en seksueel grensoverschrijdend gedrag, over hoe je de #Medestander Pledge ook daadwerkelijk in de praktijk kunt brengen. Wat doe je als getuige bent van grensoverschrijdend gedrag, hoe ga je het gesprek aan met vrienden en waar kun je geweld melden? Dit en meer tips lees je in het interview.
Wat kun je zelf doen als je getuige bent van intimidatie of geweld tegen vrouwen?
“Als je ziet dat iemand wordt lastiggevallen, geïntimideerd of te maken heeft met seksueel getinte opmerkingen, heb je een aantal opties. Je kunt bijvoorbeeld het slachtoffer of de dader afleiden, zodat de situatie ophoudt. Doe alsof je het slachtoffer kent of vraag waar de dichtstbijzijnde brievenbus is. Op het werk kun je bijvoorbeeld vragen hoe laat de volgende afspraak begint, of dat iemand je nog even kan helpen met een opdracht. Je kunt hiervoor van alles verzinnen. Grijp je liever niet in je eentje in? Vraag dan een omstander om samen in te grijpen. Of laat de één op zoek gaan naar bijvoorbeeld beveiliging, barpersoneel of leidinggevende terwijl jij je over het slachtoffer ontfermt.”
Welke opties zijn er nog meer?
“Neem na afloop contact op met slachtoffer. Laat weten dat je gezien hebt wat er is gebeurd, dat het niet oké was en dat je jouw hulp aanbiedt. Dit klinkt misschien als mosterd na de maaltijd, maar het is heel belangrijk om te doen. Slachtoffers leggen namelijk vaak de schuld bij zichzelf. Jouw reactie laat zien dat dit niet zo is. En sociale steun, ook achteraf, beperkt de negatieve nasleep van de intimidatie of het geweld. Je kunt ook informatie opslaan of verzamelen in je telefoon, over wat er gebeurt, door wie en waar. Deze informatie bied je vervolgens aan het slachtoffer aan. Zij maakt de keuze of ze met die informatie een melding of aangifte wil doen.”
Waar kun je terecht om geweld te melden?
“Er zijn verschillende plekken waar je terecht kunt als je te maken hebt met seksuele intimidatie of geweld. Naast de bekendere meldpunten als politie of Centrum Seksueel Geweld kun je er ook voor kiezen om eerst iemand in vertrouwen te nemen. Dat kan een bekende van je zijn, zoals vrienden of familie, maar op werk kan dit ook een vertrouwenspersoon zijn, of een collega met wie je een goede band hebt. Tijdens je studie kun je terecht bij de studentenpsycholoog. Ook als omstander kun je eerst bij deze contactpersonen advies inwinnen, over wat je kunt doen als je overweegt een melding te maken van wat je hebt gezien.”
Hoe kunnen we samen het taboe en de vooroordelen over dit onderwerp doorbreken?
“Iedereen kan hieraan bijdragen. De eerste stap is het niet langer te normaliseren. Niemand zou zich zorgen moeten hoeven maken over straatintimidatie. Het zou niet uit moeten maken wat je aan had of hoe laat je nog buiten was. Je bent geen spelbreker of ‘te gevoelig’ als je seksueel getinte grappen van je collega niet kunt waarderen. Bij het uitgaan is flirten leuk, maar iemand ongevraagd aanraken, zoenen, of blijven aandringen om mee naar huis te gaan, is geen flirten meer. Als we dit soort gedrag niet langer normaliseren, zetten we al een heel belangrijke stap.”
Hoe ga je het gesprek aan over dit onderwerp met (mannelijke) vrienden?
“Spreek ze aan als ze grenzen over gaan of grenzen opzoeken. Als vrouw zijnde, kun je jouw eigen ervaringen met grensoverschrijdend gedrag delen en uitleggen waarom deze ervaringen niet prettig waren. Leg je mannelijke vrienden uit hoe flirten en contact maken wél op een leuke manier kan. Zo kwamen wij laatst tijdens een campagne op straat in gesprek met een groep mannen die op een vrijgezellenweekend was. De mannen begrepen oprecht niet waarom het niet leuk was om achter een vrouw te fietsen en grappen te maken over hoe aantrekkelijk ze is. Toen hebben we uitgelegd dat een oprecht compliment moet worden gemaakt in een persoonlijk gesprek, zonder er lacherig over te doen, en zonder verwachtingen. Als man zijnde is het juist ook heel belangrijk dat je elkaar aanspreekt op gedrag. Terecht of niet, mannen hebben nu eenmaal meer overwicht op andere mannen. Er is toch sprake van onderlinge peer pressure.”
Hoe kun je iemand aanspreken op grensoverschrijdend gedrag?
“Het is heel moeilijk om iemand aan te spreken op grensoverschrijdend gedrag. Veel mensen zeggen dat ze dat zouden doen, maar in de praktijk zijn er een heleboel redenen waarom we liever niks zeggen. Ons advies is altijd: spreek iemand direct aan als je dit durft, als je jezelf in veilige omgeving begeeft en houd het zo kort mogelijk. Bijvoorbeeld door te zeggen: ‘laat haar met rust’, en ga vervolgens samen met het slachtoffer weg. Zo verminder je de kans op escalatie. Op het werk kun je ervoor kiezen om de dader even apart te nemen en aan te spreken op diens gedrag. Dat hoeft niet op een aanvallende manier, maar dat kun je ook doen door te zeggen: ‘Ik weet niet of collega X je opmerking echt leuk vond, misschien moet je even vragen of ze oké is’.”
Heb je tips voor ouders die hun kinderen op dit onderwerp willen wijzen?
“Ik denk dat het belangrijk is om vaker stil te staan bij de onbedoelde boodschappen die we kinderen meegeven. In plaats van dat we onze dochters vragen voor het donker thuis te zijn, niet alleen over straat te gaan, of toch maar een lange broek aan te doen, moeten we onze zoons – voor ze op pad gaan – vertellen dat ze zich moeten gedragen, nee moeten leren accepteren, dat ze respectvol moeten omgaan met anderen en ze uitleggen wat grenzen zijn.”
Hoe kun je als vrouw zijnde je grenzen aangeven?
“Zodra we seksuele intimidatie of geweld niet langer normaliseren, wordt het makkelijker voor vrouwen om hun grenzen aan te geven of zich uit te spreken bij ongewenst gedrag. Er is dan meer ruimte en begrip voor een gesprek over grenzen. Als het gaat om bekenden, ga dan dat gesprek over je grenzen aan. Als het een onbekende betreft, op straat of bij het uitgaan, gelden dezelfde tips als voor omstanders: spreek iemand direct aan als je dit durft, als je in een veilige omgeving bent en houd het zo kort mogelijk. Overweeg omstanders te vragen om je te helpen, als zij in de buurt zijn. Of schakel een beveiliger, controleur, barpersoneel of vertrouwenspersoon in. Maar nogmaals: seksuele intimidatie of geweld is niet de schuld van meisjes of vrouwen. We moeten vooral werk maken van het de-normaliseren, ingrijpen als omstanders en stoppen met victim-blaming, zodat er een cultuur ontstaat waarin de grenzen en lichamelijke integriteit van meisjes, vrouwen en iedereen gerespecteerd worden.”
De non-gouvernementele organisatie Club Eney strijdt voor de rechten van vrouwen en meisjes in Oekraïne met financiële ondersteuning van het UN Trust Fund to End Violence Against Women. De organisatie helpt in het bijzonder vrouwen die HIV hebben, drugsverslaafd zijn, sekswerkers en dakloze vrouwen.
Veel van deze vrouwen en meisjes zijn slachtoffers geweest van geweld of lopen het risico in zo’n situatie terecht te komen. Het Trust Fund van de UN helpt deze organisatie tijdens haar werk om deze vrouwen te ondersteunen en een veilige plek te geven.
In een video legt Vielta Parkhomenko, de voorzitter van Club Eney, uit waarom het werk wat ze doen zo belangrijk is, en hoe jij hen kan helpen:
Met een bijdrage van The UN Trust Fund heeft Club Eney een project opgezet om gendergerelateerd geweld en verspreiding van HIV onder kwetsbare vrouwen te voorkomen in verschillende Oekraïense steden. De organisatie helpt vrouwen in een risicovolle situatie aan informatie over beschikbare dienstverleners. Ook brengt Club Eney hen in contact met instanties waar ze een behandeling kunnen krijgen. De doelgroep van dit project is hard geraakt door gendergerelateerd geweld en ze behoren tot een van de meest onderschatte en minst geholpen groepen zowel in Oekraïne als wereldwijd.
“Ik kwam erachter dat ik niet alleen ben en dat ik geweld en onderdrukking niet moet tolereren,” aldus Tania een slachtoffer van geweld die geholpen is door Club Eney.
Alina Sarnatska, projectcoördinator van Club Eney: “Vrouwen die drugs gebruiken, sekswerk verrichten, HIV hebben, en die geen vaste woon- of verblijfplaats hebben, kampen met obstakels in het dagelijks leven door stigma’s, discriminatie en werkloosheid.” De kwetsbare positie in de samenleving van deze doelgroep en het feit dat ze vaak financieel afhankelijk zijn van hun partner maakt dat ze vatbaarder zijn voor gender gerelateerd geweld.
Als oplossing voor deze problemen heeft Club Eney verschillende activiteiten georganiseerd om deze vrouwen te helpen:
Het regelen van transport voor vrouwen naar drugsklinieken
Geweld achter de voordeur online onder de aandacht brengen
Het organiseren van WINGS sessies (Women Initiating New Goals of Safety) waarbij de kracht van de vrouw centraal staat, zowel in kleine groepen als online en via de telefoon
Het trainen van en toezien op maatschappelijk werkers en begeleiders
Met deze initiatieven ontstaat er een ondersteuningsnetwerk voor deze vrouwen waardoor ze rechtsbijstand en medische hulp kunnen krijgen.
Omdat Club Eney een kleine organisatie is, heeft ze vaak moeite om het hoofd boven water te houden. Sarnatska: “Onze inzamelpotentie is gering omdat de bevolking over het algemeen vrouwen die sekswerk verrichten, drugs gebruiken en HIV hebben niet willen ondersteunen. (…) juist daarom hebben we de steun nodig van internationale financiering.”
Ondanks vele uitdagingen, heeft Club Eney hun WINGS initiatieven uitgebreid naar dertien regio’s en netwerken opgebouwd met verschillende vrouwenrechtenorganisaties in de strijd om de Oekraïense samenleving inclusiever te maken.
Nika, een deelnemer in een WINGS project,zegt over het werk van Club Eney: “WINGS heeft mijn leven verbeterd. Ik kan nu geweld identificeren. (…) ik kan nu praten over geweld en ik spoor nu andere vrouwen aan om hetzelfde te doen.”
“In tijden van crisis is het ontzettend belangrijk om dit soort programma’s te financieren en de organisaties dit werk verrichten te steunen. Zij zijn vaak de enige partijen die dit soort vrouwen helpen en kunnen het verschil betekenen tussen leven en dood,” aldus Fiona Dalmier, Portfolio Manager van the UN Trust Fund to End Violence Against Women.
Wil je ook dit soort projecten ondersteunen? Dat kan! Doneer aan het UN Trust Fund om jouw steentje bij te dragen voor een inclusievere wereld: https://www.unwomen.nl/word-donateur/.
“Ik wil nooit meer bang zijn om naar mijn werk te gaan.” – Evah Kakobe, verkoopster op de Mchikichini-markt, Dar es Salaam
Vrouwen die op de Mchikichini-markt in Dar es Salaam, Tanzania werken, hadden dagelijks te maken met geweld en discriminatie. Betty Mtewele werkt sinds 2005 op de markt en vertelt hoe het was: :
“Vrouwen werden uitgescholden, seksueel misbruikt en financieel uitgebuit. In de meeste gevallen betaalden hun mannelijke werkgevers niet eens hun salaris. Veel vrouwen wisten niet hoe ze hun recht konden halen en verloren de hoop.”
In 2009 presenteerde de Tanzaniaanse Non-gouvernementele organisatie Equality for Growth een onderzoek over geweld tegen vrouwelijke werknemers op de Tanzaniaanse markten. De resultaten waren alarmerend: 40 procent van de vrouwen was wel eens seksueel geïntimideerd, 32 procent gaf aan uitgescholden te zijn en 24 procent had te maken gehad met andere vormen van geweld door mannelijke handelaren en klanten.
[Foto: Betty Mtewele, een marktkoopvrouw in Dar es Salaam zittend voor haar marktkraam, wat nu een veiligere plek is voor vrouwen om zaken te doen.]
Veel vrouwen in Tanzania werken -uit noodzaak- zwart en staan dus niet officieel geregistreerd. Daardoor is er relatief meer sprake van geweld en zijn er geen juridische hulpdiensten beschikbaar die vrouwen beschermen tegen intimidatie van welke aard dan ook.
Om vrouwen op de markten van Dar es Salaam weer bewust te maken van hun rechten, startte Equality for Growtheen project volledig gefinancierd door het UN Trust Fund to End Violence against Women. Het project is gehouden op zes markten in Dar es Salaam met als doel: vrouwelijke ondernemers en verkoopsters juridische bescherming bieden tegen intimidatie en geweld.
Het project startte in 2015 en hiermee konden 40 vrouwelijke ondernemers en verkoopsters een opleiding volgen tot juridisch gemeenschapsondersteuner. Vervolgens konden deze vrouwen hun eigen gemeenschappen helpen door andere vrouwen bewust te maken van hun (economische) rechten en juridische hulpdiensten. Betty Mtewele, een van de vrouwen die deze opleiding volgde:
“Nu weten vrouwen hoe ze hun recht kunnen halen binnen en buiten de markt… Ik sta nu economisch in mijn recht, heb meer zelfvertrouwen en ben goed geïnformeerd over marktleiderschap en vrouwenrechten.”
Alleen al in 2016 hielp dit project 454 vrouwen. Evah Kakobe, een verkoopster op de Mchikichini-markt, beschreef de enorme invloed die dit heeft gehad:
“Door een voorlichtingsmiddag over mensenrechten werd ik mij ervan bewust dat ik gendergelijkheid kon bestrijden. Met de hulp van de juridische gemeenschapsondersteuners heb ik zo een van de daders aangegeven bij de marktleiding.”
Door het project kwamen belanghebbenden uit de gemeenschap – waaronder de politie, managers van de markt en verkopers – samen om nieuwe richtlijnen op te stellen voor de zes markten. Betty Mtewele:
“De ontwikkeling van richtlijnen op de markt betekent dat overtreders een boete krijgen. In de sector waarin ik werk, de voedselsector, worden vrouwelijke verkopers op tijd betaald en niet meer seksueel lastig gevallen, aangezien deze vrouwen hun rechten kennen en uitoefenen.”
Bovendien weten bijna twee op de drie vrouwen nu waar ze geweld moeten melden en zegt vier op de vijf dat het geweld op de markten is afgenomen, zo blijkt uit onderzoek van Equality for Growth.
In totaal hebben ruim 1.600 marktkramers en bezoekers van de markten deelgenomen aan initiatieven ter bestrijding van gendergerelateerd geweld.
“Dit project helpt vrouwen niet alleen om een leven zonder geweld te leiden, maar bevordert ook economische gelijkheid. Een veiligere markt betekent dat meer vrouwen veilig zaken kunnen doen.” zegt Jane Magigita, Executive Director van Equality for Growth.
Gemma Wood, monitoring- en evaluatiespecialist voor het UN Trust Fund to End Violence against Women, bezocht het project en vertelde: “Er is echt een verschil gemaakt in het voorkomen van geweld, maar ook in het vergroten van de economische en politieke kansen voor vrouwen in de marktomgeving. Er is een reële kans voor uitbreiding van dit project naar andere markten in Tanzania.”
Equality for Growth streeft naar een informele sector die vrij is van alle vormen van gendergerelateerd geweld. Doneer nu en help bij de totstandkoming van projecten die geweld tegen vrouwen tegengaan.
